Pochodząca ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych jeżówka spotykana jest w wielu ogrodach przydomowych. Nazwa rodzajowa gatunku Echinacea pochodzi od łacińskiej nazwy morskiego jeżowca Echinus, co odnosi się do stożkowatego, bardzo kolczastego środka kwiatów. Sadzenie Jeżówki purpurowej na ogrodowej rabacie czy kwietniku przyciąga pożyteczne pszczoły, trzmiele, motyle i inne owady zapylające. Uprawiana w rzędach zapewni piękne, kolorowe tło kompozycji ogrodowej.
Solidne łodygi, które mogą osiągać 1-1,5 metra wysokości są mocne i rzadko wymagają palikowania, aby utrzymać swoją wyprostowaną formę. Osadzone są na nich duże kwiaty o różowo-fioletowych płatkach. Z wyglądu przypominają ogromne kwiaty stokrotek, gdyż należą do tej samej rodziny - astrowatych. Wieloletnie wysiłki hodowlane zaowocowały coraz szerszą gamą kolorów kwiatów, ich zróżnicowanym wyglądem oraz terminem i długością kwitnienia. Nowe odmiany spotykane są w kolorach: pomarańczowym, czerwonym, różowym, białym, żółtym, a nawet zielonym. Wielokolorowe jeżówki odnajdą się w tradycyjnym ogrodzie, ogrodzie wiejskim czy na łące kwiatowej wśród kwiatów polnych.
Uprawa jeżówki purpurowej:
Jak sadzić jeżówkę?
Przed posadzeniem byliny trzeba określić docelową wysokość i szerokość danej odmiany. Sadzonki uprawiane w doniczkach dobrze przyjmują się przez cały sezon wegetacyjny, ale najkorzystniejszy termin przypada na miesiące wiosenne i jesienne. Dołek do posadzenia rośliny powinien mieć 2-3 razy większą średnicę od średnicy doniczki. System korzeniowy ostrożnie się rozluźnia i sadzi roślinę do gruntu. Dno dołka i pozostałą przestrzeń po umieszczeniu w nim rośliny uzupełnia się podłożem. Sadzonka powinna zostać posadzona na takiej samej głębokości jak rosła w doniczce lub odrobinę głębiej. Po posadzeniu ubija się ziemię wokół rośliny i obficie podlewa, aby woda dotarła w niższe warstwy gleby.
Podłoże:
Jeżówka purpurowa najlepiej rośnie w glebie o neutralnym odczynie pH, wynoszącym ok. 6,5-7. Mogą rozwijać się w różnych typach gleby, również w słabszych: piaszczystych, kamienistych i gliniastych. Rośliny nie przepadają natomiast za glebami ciężkimi i podmokłymi. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, podczas sadzenia warto dodać pewną część kompostu, aby zapewnić roślinom dobry start. Bardzo żyzna, regularnie nawożona gleba może wpływać na bujne rozwijanie się zielonych części roślin, ale negatywnie na kwitnienie.
Stanowisko dla jeżówki:
Aby uzyskać jak najwięcej kwiatów i mocne, dobrze rozwinięte rośliny, jeżówki powinno się sadzić w miejscu, w którym każdego dnia jest co najmniej 6-8 godzin niefiltrowanego światła słonecznego. Liście jeżówek uprawianych na wystawie południowej mogą ulegać poparzeniu, dlatego najlepiej jest wtedy sadzić te byliny wśród wyższych krzewów, które osłonią je przed słońcem. Rośliny tolerują półcień, jednak w takich warunkach kwitnienie nie będzie tak obfite, a kwiaty słabo wybarwione.
Pielęgnacja jeżówki:
Podlewanie:
Jeżówki są uznawane za rośliny odporne na suszę, ale w rzeczywistości radzą sobie zdecydowanie lepiej przy umiarkowanym, ale regularnym podlewaniu. Powinno podlewać się je często, co 1-2 dni tuż po posadzeniu, a następnie w pierwszym roku uprawy raz w tygodniu. Rośliny dwuletnie i starsze mogą wymagać podlewania wyłącznie w trakcie dłuższej suszy. Jeżówka jako bylina preriowa doskonale radzi sobie w gorącym, suchym klimacie, ale również z dużymi wahaniami temperatury i wilgotności. Źle czują się jedynie w bardzo wilgotnym klimacie, gdzie gleba stale pozostaje mokra.
Nawożenie:
Chociaż jeżówki lepiej rozwijają się w glebie bogatej w materię organiczną, zbyt duża ilość azotu może powodować wybujałość pędów kwiatostanowych, które będą bardzo długie i niestabilne. Ściółkowanie kompostem każdej wiosny w zupełności wystarczy, aby zapewnić roślinom składniki odżywcze do uzyskania pięknych i mocnych łodyg, liści i obfitego kwitnienia.
Przycinanie jeżówki:
Przycinanie jeżówki po zakończonym kwitnieniu jesienią, nie jest niezbędnym zabiegiem pielęgnacyjnym. Warto zostawić kwiaty na zimę, gdyż ich nasionami żywią się drobne ptaki odwiedzające nasze ogrody w trudnym okresie zimy. Wystarczy, że przytniemy kwiatostany wczesną wiosną, a rośliny będą silne i ładnie zagęszczone. Natomiast regularne przycinanie przekwitających kwiatów w pełni sezonu przedłuża kwitnienie jeżówki, a także zapobiega samosiewowi nasion.
