Wielu ogrodników i miłośników kwiatów uprawia tulipany w swoim ogrodzie przydomowym, na działce czy na balkonie. Nie jest to zaskakujące, gdyż to właśnie kwiaty cebulowe, jako jedne z pierwszych zapowiadają nam zbliżającą się wiosnę i przyrodę budzącą się do życia. Cały ogród zakładana wtedy kolorową szatę, pełną bajecznych kwiatów, przyjemnych zapachów dając nam nadzieję na nadejście długo wyczekiwanych ciepłych dni.
Dlatego pierwsze kiełkujące cebulki kwiatowe radują nasze oczy i serca. Jako pierwsze pojawiają się przebiśniegi, śnieżyce i krokusy, następnie szafirki, cebulice, irysy. Na sam koniec rozkwitają majestatyczne narcyzy, wspaniale pachnące hiacynty czy najbardziej lubiane tulipany. Ilość odmian różniących się pokrojem, terminem kwitnienia, kolorem, wielkością i kształtem kwiatów jest nieograniczona. Pierwsze kwitną niskie tulipany botaniczne, następnie tulipany pojedyncze i pełne wczesne, kolejno te z grupy Triumph, po nich tulipany Darwina o wysokich łodygach. Kolorowy maraton zamykają tulipany strzępiaste, Viridiflora o zielonych kwiatach, eleganckie tulipany liliokształtne, Rembrandta, papuzie oraz późne piwoniowe o pełnych kwiatach.
Aby ułatwić wyhodowania tych wspaniałych wieloletnich roślin cebulowych, musisz przestrzegać kilku prostych zasad.
Właściwe podłoże:
Tulipany najlepiej rosną na lekkiej, przepuszczalnej niezbyt wilgotnej glebie. Zgodnie z zasadami powinny być wykopywane co roku, ale jeżeli cebule zostaną posadzone nieco głębiej i regularnie podlewane i nawożone, mogą rosnąć w jednym miejscu przez kilka sezonów.
Kontrola wyglądu roślin podczas sezonu
Jeżeli tulipany nie otrzymają odpowiedniej ilości składników mineralnych, od razu będzie to widoczne. Przy braku odpowiedniej ilości azotu, liście stają się wąskie oraz często pokładają się po ziemi. Jeżeli nie zareagujemy na czas i nie dostarczymy odpowiedniego nawozu, to wszystkie zielone części tulipanów zmienią swój kolor na czerwony. Brak potasu i fosforu objawia się drobnymi, słabo wykształconymi kwiatami lub całkowitym zahamowaniem kwitnienia. Na krawędziach liści pojawia się również jaśniejszy margines.
Nawożenie
Idealna metoda nawożenia przebiega w trzech krokach. Pierwszą dawkę nawozu z przewagą azotu rozrzuca się w miejscu uprawy tulipanów w czasie, gdy rośliny jeszcze nie wschodzą. Kolejne nawożenie powinno mieć miejsce podczas zawiązywania pąków i kwitnienia, a ostatnie po około tygodniu od uschnięcia całej części nadziemnej. Do drugiego i trzeciego nawożenia stosujemy nawozy mineralne potasowo-fosforowe. Należy jednak pamiętać, że gatunek ten jest wrażliwy na zasolenie gleby, dlatego najkorzystniej jest stosować jedynie połowę dawki nawozu wg wytycznych z opakowania.
Podlewanie
Tulipany po kiełkowaniu rosną bardzo szybko, tworzą liście o dużej powierzchni, łodygę kwiatową, pąki i kwiaty, które wyrastają z niewielkiej cebulki. Wszystkie te procesy wymagają zapewnienia odpowiedniej ilości składników odżywczych, ale i również i odpowiedniej wilgotności. Podczas zawiązywania pąków i kwitnienia podlewanie powinno odbywać się regularnie, ale umiarkowanie. Po zakończonym kwitnieniu również nie możemy zapominać o podlewaniu, jednak powinno być ono rzadsze. Gdy liście i pędy uschną, możemy zaprzestać podlewania.
Ogławianie
Aby nasze tulipany kwitły obficie co roku, tworząc duże kwiaty oraz silne, zdrowe cebule, nie powinniśmy dopuszczać do zawiązywania się nasion. Po kwitnieniu ścinamy jedynie główkę kwiatową, pozostawiając łodygę oraz liście do ich naturalnego obumarcia. Liście wraz z łodygą asymilują, przekazując składniki odżywcze i karmią cebulę, która często w tym czasie tworzy cebulki przybyszowe.
Wykopywanie i przechowywanie cebul
Cebulki tulipanów wykopuje się w czerwcu, gdy liście naturalnie zżółkną. Po wykopaniu oczyszcza się je z gleby i korzeni i umieszcza w cienistym, przewiewnym miejscu na kilka dni, aby obeschły. Przechowuje się je w chłodnym pomieszczeniu np. w piwnicy, w drewnianych pudełkach lub kartonikach z dostępem do powietrza. Zalecamy podpisać pudełka z przechowanymi cebulkami, aby nie doszło do pomyłki podczas sadzenia w jesiennym sezonie.
Wszystkie te zasady pozwolą wyhodować Ci zdrowe i silne tulipany, które odwdzięczą się bajecznym kwitnienie już najbliższej wiosny.
Choroby tulipanów:
Choroby tulipanów nie pojawiają się często, ale warto już wcześniej przygotować się na taką okoliczność, aby odpowiednio wcześnie zareagować i użyć właściwych środków. Choroby możemy podzielić ze względu na rodzaj patogenu na choroby grzybowe, wirusowe oraz bakteryjne.
Choroby grzybowe objawiają się w postaci żółknięcia oraz zasychania niedawno otwartych kwiatów. Cebulki stają się brązowe, miękkie, a na ich powierzchni pojawia się szaro-zielona grzybnia. Łuski otaczające cebule zmieniają kolor na żółty, a sama cebula gnije często całkowicie. Pąki kwiatowe i kwiaty są porażane jako pierwsze.
Bakteryjna zgnilizna pojawia się najczęściej, gdy cebulki zostaną uszkodzone przez szkodniki np. nicienie czy roztocza. Organizmy te żywią się młodymi korzeniami, uszkadzając spód cebulki, przez które wnikają bakterie znajdujące się w podłożu. Porażone cebulki stają się brązowe, miękkie i wydzielają nieprzyjemną woń.
Najbardziej niebezpieczny dla tulipanów jest jednak wirus tzw. pstrość tulipana. Na płatkach pojawiają się nietypowe paski i smugi. Choroba atakuje cały kwiat, spowalnia kwitnienie i rozwój rośliny, a liście zamierają przedwcześnie. Porażone rośliny należy wykopać i spalić, gdyż nie istnieją środki zwalczające choroby wirusowe.
Staraj się wykonywać wszystkie niezbędne procesy pielęgnacyjne oraz profilaktyczne przeciw chorobom i szkodnikom jak najbardziej delikatnie, aby nie uszkodzić liści, systemu korzeniowego oraz cebul zdrowych, sąsiednio rosnących roślin w ogrodzie.
