Eleganckie drzewa iglaste mogą przybierać najróżniejsze formy, a przy tym przez cały rok pozostają zielone. Rośliny te odgrywają główną rolę w kształtowaniu krajobrazu, stanowiąc jego bazę, a także największą atrakcję. Dlatego bardzo często sadzi się je pojedynczo jako soliter w różnych miejscach w ogrodzie.
Przydatne artykuły:
Jak zaplanować ogródek?
Drzewa, krzewy i pnącza ozdobne jesienią
Rośliny zwiastujące wiosnę
Ważnymi przedstawicielami drzew iglastych używanych w kompozycjach są wysokie, piramidalne odmiany, które doskonale łączą się z niższymi, bardziej kulistymi formami iglaków, a także krzewów liściastych czy bylin. Sadzenie ich razem z innymi gatunkami i odmianami w szczególny sposób podkreśli ich wyjątkowy pokrój, a także kolor, gdy zastosujemy odmiany o odmiennym zabarwieniu igieł. Niskie drzewa iglaste, kuliste, płaczące czy płożące są idealnym elementem kontrastowym. Stosując je naprzemiennie w naszych kompozycjach, stworzymy efekt przestrzenny, który będzie wyglądał niezwykle stylowo i wyrafinowanie.
Żywopłoty z roślin iglastych:
Z roślin iglastych można stworzyć bardzo eleganckie żywopłoty, stosując szpaler roślin tego samego gatunku i odmiany. Zapewniają one nie tylko atrakcyjny efekt wizualny, ale również skutecznie osłaniają przed niechcianymi spojrzeniami oraz tłumią hałas uliczny. Wybór odmian zależy od naszego budżetu, a także przestrzeni, jaką dysponujemy. W przypadku dużej powierzchni stosuje się klasyczne odmiany np. świerk pospolity i kłujący, sosny oraz żywotniki zwane thujami. Jeżeli marzy nam się bardziej ekstrawagancki żywopłot, można zastosować egzotyczne odmiany świerków np. serbski, kaukaski czy srebrny, a także jodły. Warto dobrać sadzonki, które będą zbliżone wielkością, wysokością oraz średnicą, dzięki czemu rośliny będą rosły równomiernie, nie pozostawiając wolnej przestrzeni pomiędzy sobą. Należy również wziąć pod uwagę ostateczny wygląd dorosłych roślin po kilkunastu czy kilkudziesięciu latach i zastosować właściwą rozstawę, aby miały możliwość swobodnego rozrostu gałęzi i pędów.
Połączenie drzew i krzewów iglastych o różnych pokroju i kolorze igieł:
Sadząc naprzemiennie różne odmiany o srebrnych, zielonych czy niebieskich igłach powoli pięknie wyglądający żywopłot o oryginalnym wyglądzie. Takie kombinacje prezentują się imponująco i są naprawdę atrakcyjne w porównaniu z typowymi żywopłotami złożonymi z tych samym odmian o zbliżonym wyglądzie. Sosny, thuje, cyprysy, jodły czy jałowce - te gatunki drzew iglastych najczęściej stosowane są w architekturze krajobrazu. Rośliny te świetnie prezentują się w ogrodach nowoczesnych na tle zielonego trawnika, ogrodach japońskich w połączeniu z klonami, a także w każdym innym ogrodzie przydomowym. Wysokie, kolumnowe odmiany stanowią tło dla niższych odmian, a płożące iglaki przykrywają niezbyt atrakcyjne połacie gleby, tworząc zimozielony dywan.
Charakterystyka iglaków:
- kształt,
- rozmiar,
- kolor:
Iglaki mają unikalne i ciekawe właściwości. Niektóre odmiany mają bardzo zbliżony wygląd, ale różnią się rozmiarem, np. thuje o kolumnowym pokroju w zależności od odmiany mogą osiągać wysokość 2,4 czy nawet ponad 10 metrów. Dzięki wieloletniej pracy szkółkarzy możemy dobrać idealną odmianę do naszych preferencji i posiadanego miejsca w ogrodzie. Kolor igieł również jest nieograniczony. Rośliny nie muszą mieć nudnego wyglądu i zielonego koloru przez cały rok. Istnieją odmiany również o igłach żółtych, niebieskich, srebrnych czy prawie białych. Niektóre z nich wraz ze zmianą sezonu zmieniają również swój kolor i gdy temperatury stają się niższe, igły ciemnieją np. u żywotników, cyprysów czy niektórych świerków. Sosny stają się jaśniejszą zimą, latem ich kolor nabiera na intensywności. Inne rośliny iglaste np. cyprysy przybierają złociste, miedziane lub wręcz brązowe barwy na zimę.
Rośliny iglaste - podstawa każdego ogrodu!
Obecnie miłośnicy drzew iglastych mają możliwość tworzenia atrakcyjnych i eleganckich i kompozycji mając do dyspozycji nieograniczony asortyment gatunków i odmian. Rośliny iglaste mają jednak określone wymagania: stanowisko, rodzaj gleby, nawożenie, a także przycinanie.Praktycznie wszystkie iglaki najlepiej rosną w słońcu lub jedynie delikatnym półcieniu. W całkiem zacienionym miejscu sprawdzą się jedynie dwa gatunki: cisy, a także mikrobiota syberyjska. Drzewa i krzewy iglaste tolerują większość przeciętnych gleb ogrodowych. Najlepiej, jednak gdy będzie posiadała lekko kwaśny odczyn pH. Gleby o bardziej zasadowym pH lubią cisy oraz niektóre gatunki sosen. Jałowce oraz sosny są również wybitnie odporne na przesuszenie podłoża. Do bardziej wrażliwych gatunków, które należy podlewać podczas długich upałów zaliczane są: metasekwoje, cyprysiki i cypryśniki, a także żywotniki zwane thujami. Natura obdarzyła drzewa iglaste specjalnymi kształtami i czarującymi kolorami. Jednak to przycinanie pomaga kształtować korony i uzyskać elegancki, schludny kształt oraz wygląd.
